Idea zagospodarowania galowych schodów należała wybitnemu architektowi А. И. Melnikowu i wchodziła do planowania bulwaru. 15 czerwca 1826 roku projekt bulwaru zaakceptował car Mykoła I. Potężne schody były zbudowane w 1841 roku.Projektodawca – architekt Boffo bardzo umiejętnie opracował ich proporcje (szerokość w górze 12,5 metra, na dole – 21,6). W opracowaniu technicznych i konstruktywnych problemów, związanych z budową schodów, brali udział inżynierzy Ju. Morozov, Uopton ta іn. Schody naliczały 200 szczebli; 10 marszów po 20 szczebli każdy i 10 placyków. Długość ich 142 metry, wysokość – 24. Schodziła ona do samego morza. Potiomkinskie schody tworzyły się w miejscu innych, wyciętych w rakuszecznikie. Oni prowadziły do tureckiej twierdzy Eni-Dunja. Potem były drewniane schody – 220 szczebli : oni schodziły do morza do kąpielowego brzegu.
Są ciekawe niektóre właściwości schodów. Tak, przy poglądzie z góry widać tylko placyki (oprócz górnego marszu). Parapety schodów zdają się paralelnymi. Ten wzrokowy efekt jest dosięgnięty kosztem stopniowego rozszerzenia schodów do samego dołu. Jeśli patrzyć od spodu, placyki znikają. Przed nami nieprzerwana kaskada szczebli, a schody niby urosły.W to jest ulokowany był zamysł ich twórców. Sztucznie wzmocnić perspektywę, tamtym samym wzrokowy zwiększyć długość schodów, nadać wyglądu nim majestatycznemu. Szczeble i placyki pokrywały się kamieniem Triesta, co dostawia się sądami, co przychodziło do miasta za chlebem. Boczne dwumetrowe parapety budowały się z miejscowego rakuszecznika. W 1933 roku przy rekonstrukcji stopnia licowały różowy-szarym granitem.
Schody w różny czas nosiły nazwy: Olbrzymich, Bulwarowych, Miejskich. Po wyjściu filmu Sergija Ejzejsznejna „Pancernik Potiomkin” dostały nazwę Potiomkinskich, ponieważ oddzielne sceny filmu występowały na nich.
Odeski pisarz Jurij Olesza pisał: „…Słynne odeskie schody po obrazie „Pancernik Potiomkin” weszła do pamięci ludzkości jak Mediolański sobór i Ejfelewa wieża”.
Pisały o Potiomkinskich schodach i inni literaci: Neczuj-Levickij, N. Garin, А. Grin, М. Twen, А. Swirskij, А. Ostrowskij, Ja. Połonskij, К. Czukowskij. Teraz schody maję 192 stopnie. Osiem szczebli zasypiały, kiedy Nadmorska ulica (Suworowa) była podjęta do teraźniejszego poziomu.
Pisały o Potiomkinskich schodach i inni literaci: Neczuj-Levickij, N. Garin, А. Grin, М. Twen, А. Swirskij, А. Ostrowskij, Ja. Połonskij, К. Czukowskij. Teraz schody maję 192 stopnie. Osiem szczebli zasypiały, kiedy Nadmorska ulica (Suworowa) była podjęta do teraźniejszego poziomu.
